ویترین

بخشی از کار ویترین، گاه معرفی کتابها و آثار بد است و گاه خوب. برای بهتر دیدن و برای تمیز منصفانه بین آنها. آن بخش دیگر نیز، همچون آواره‌ای فضول، حول و حوش ادبیات و هنر می‌چرخد و خیره و بی غرض. خلاصه سعی بر این است.

ویترین

بخشی از کار ویترین، گاه معرفی کتابها و آثار بد است و گاه خوب. برای بهتر دیدن و برای تمیز منصفانه بین آنها. آن بخش دیگر نیز، همچون آواره‌ای فضول، حول و حوش ادبیات و هنر می‌چرخد و خیره و بی غرض. خلاصه سعی بر این است.

«من برای رنج خود شعر میگویم.»

نیما یوشیج

۱۵ مطلب در فروردين ۱۳۹۷ ثبت شده است


نویسنده، خانم مژگان قاضی‌راد در یادداشت زیر به شرح وضعیت دوره‌های نویسندگی خلاقه می‌پردازد و به صورت تجربی گزارشی در خصوص چگونگی ورود به رشته‌ی کارشناسی ارشد ادبیات خلاقه و محتوای درسها و نوع فعالیت‌های کلاسی این دوره ارائه می‌کند. خانم قاضی‌راد که خود علیرغم مشکلات و درگیری‌های فراوان کاری، تصمیم به شرکت در دوره‌ی فشرده‌ی ادبیات خلاقه می‌گیرند در این یادداشت به نقش ویژه، مهم و مثبت این رشته در میان اغلب نویسندگان آمریکایی اشاره کرده و تاثیر این دوره‌ها را در شکل گیری ذهن و زبان آنها به خوبی نشان می‌دهند. متاسفانه به نظر می‌رسد اغلب شاعران و نویسندگان ایرانی به شرکت در دوره‌های آموزشی شعر و داستان اعتقادی نداشته و بیشتر از آنکه ادبیات را پروسه‌ای آموزشی بدانند، بر نقش شهودی، ذاتی و ذهنی آن تاکید می‌کنند. نویسنده در پایان گزارش، تاثیر شرکت در این دوره را بر روند کیفی نویسندگی‌ خود بسیار زیاد و مهم دانسته و از مسیر رو به رشد خویش کاملاً شادمان به نظر می‌رسد.


سالهاست که به همت خانم فاطمه قاضیها خاطرات و نوشته­‌های ناصرالدین شاه جمع‌آوری و منتشر شده است. ایشان علاوه بر کتابهای چاپ شده برخی از نوشته‌های شاهِ شهید را در وبسایت خود نیز منتشر می‌کنند. متن کوتاه زیر یکی از خاطرات مذکور است که در آن ناصرالدین شاه به شرح نوروز سال 1253 شمسی و احوالات خود و دربار می‌پردازد. ضمن تشکر از همت والای سرکار خانم قاضیها این خاطره‌ی کوتاه را در زیر بازنشر نموده‌ایم. 

اشاره:

سایت «الف یا» به قلم نازنین عرب در یکی از مطالب خود به عنوان «ویرجینیا وولف، بانوی ادبیات» با یک مقدمه­ کوتاه، مروری بر زندگی و آثار وولف انداخته و در نهایت گفتگویی منتشر نشده (به فارسی) را از این نویسنده­  بریتانیایی ترجمه و در پایان مطلب خود ارائه کرده است. در این گفتگو ذهن و شامه­ ی تیز و پویای ویرجینیا به روشنی آشکار است. وولف به خصوص در بخشی که به اقتصاد نویسنده و ادبیات می­پردازد با اشاراتی به کتاب مهمش، «اتاقی از آن خود» نقطه نظری کاملاَ امروزی و مدرن از خود ارائه می­کند. فارغ از این مسائل، چیزی که در این گفتگو توجه مخاطبان آشنا به وولف را بر می­انگیزد چهره و بیان طناز و شاداب اوست؛ درست برخلاف تصوری که از او، زندگی و آثارش در اذهان باقی مانده است. در ادامه، یادداشت و ترجمه­ مذکور را به اتفاق یکدیگر خواهیم خواند.

آری‌گویی به باقی‌مانده‌ها


حاشیه‌نویسی بر مجموعه‌قصّه‌ی «اندوه»، نوشته‌ی حسین آتش‌پرور


حسین ایمانیان


1

قصّه‌نویسیِ فارسی در دهه‌ی شصت روزگارِ شکوهش را تجربه می‌کرد؛ هنوز بیماریِ قالب‌گراییِ دهه‌ی هفتادی، نیز عامه‌پسندنویسی یا پس‌دادنِ گزارشِ فیلم‌نامه به‌جایِ قصّه که خصلت‌نمایِ دهه‌ی هشتاد است، دامن‌گیرِ روندِ کلّی صیرورتِ قصّه‌ی فارسی نشده بود. در آن سال‌هایِ سیاه که آفتِ جنگی هشت‌ساله، نیز سرکوب و حذفِ برآمده از بگیروببندهایِ حاصل از روندِ تک‌صدایی‌شدنِ گفتار و نیروهایِ درگیر در انقلاب، در سطحِ سیاسی و اجتماعی وضعیتی به‌شدّت سیاه‌چاله‌ای را بر کلّیتِ جامعه‌ی ایران تحمیل کرده بود، شاعران و نویسنده‌هایی که با، یا بی‌واسطه به سنّتِ «تفکّرِ کانونی» اتّصال داشتند، «کار»ِ خود را واننهاده و هرطور که بود پویشِ جمعیِ ادبیاتِ متعهّد و مستقلِ فارسی را ادامه می‌دادند. آن‌گاه که مشکلاتِ بسیاری، از نبودِ کاغذ بگیر تا داغِ شهادتِ هم‌رزمان و هم‌فکران، از نبودِ امکانِ تشکیل گردِ‌هم‌آیی بگیر تا پلمپ‌شدنِ دفترِ کانون در همان سال ۱۳۶۰، آنک که مشکلاتی بسیار از این‌گونه دامن‌گیرِ ایشان بود، با این‌حال با تشکیلِ جلسه‌ها و هسته‌هایِ جمع‌خوانی و نقد‌وُ‌نظرِ شفاهیِ آثارِ یک‌دیگر، مسیرِ تعالی و غنایِ قصّه‌ی فارسی را ادامه دادند: نه‌تنها همه‌ی دست‌آوردها و پیش‌گزارده‌هایِ سال‌هایِ اوجِ هنرِ معاصرِ ایران را، سال‌هایی که منجر به پیداییِ نسلِ طلاییِ ادبیات و هنرِ سرزمینِ ما شده بود، درونیِ کاروُ‌بارِ خویش می‌کردند، بل‌که با هم‌صدایی با هرآن‌چه گفتارِ مبارزه می‌توانش خواند سرودِ مقاومت را در حنجره‌ی ادبیاتِ ایران زنده نگه داشته و آثاری به‌دست دادند که اکنون بدل به برجسته‌ترین متونی شده‌اند که می‌توان گونه‌ای «شهادتِ تاریخی» از اوضاعِ ایران در آن سال‌هاشان دانست.

بازنشر از سایت ایران آرت



  کتاب‌فروشی‌های عجیب دنیا

با 10 کتاب‌فروشی مهم و اثرگذار دنیا که نقش زیادی در شکل‌دهی فرهنگ و تاریخ دنیا دارند آشنا شوید.


ایران آرت: کتاب‌فروشی‌ها اهمیت زیادی در شکل‌دهی فرهنگ و تاریخ دنیا دارد و بسیاری از رخدادهای فرهنگی در کتاب‌فروشی‌ها رخ می‌دهد. خبرگزاری ایبنا در این مطلب کتاب‌فروشی‌های مهم و اثرگذار دنیا را معرفی کرده است.

توصیه‌هایی برای نوشتن تا بهتر نوشتن !

مترجم: محمد حسن لو

بازنشر از سایت ایبنا


به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا( به نقل از فیمیل‌فرست - ریچارد مک مان، نویسنده مجموعه کتاب‌های راهنمای نویسندگی در آخرین کتاب خود به طور جامعه به طرح موضوع و پایان آن در نوشتن کتاب‌ها پرداخته است. کتاب‌های او در زمینه راهنمای نویسندگی از شهرت زیادی برخوردار است و سال‌های یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار کتاب انگلستان و آمریکا بوده است. آخرین کتاب از این مجموعه «چگونگی نوشتن و انتشار یک کتاب پرفروش» نام دارد که سایت فیمیل فرست به طور خلاصه 10 نکته درباره چطور نوشتن و به عبارتی چطور تمام کردن یک کتاب و داستان از این کتاب تهیه کرده است که در زیر می‌خوانید:

  نت‌هایی در مقام سال نو


 بهروز صفدری


 

در ایام نوروز امسال با دوستانی صحبت از این به میان آمد که در این زمانه چه‌گونه می‌توان بدون ‌بغضی در گلو تبریک و شادباش سال نو گفت وقتی جای‌جای این سیاره‌ی محزون در چنگال ستم رنج می‌کشد؟

از آن‌جایی که این پرسش ریشه و محورِ همه‌ی پیوندهای من با ادبیات و هنر و منابع شناخت و آگاهی در تمام زندگی‌ام بوده است، طبیعی است که نخست به یاد دو شاعر و آثارشان افتادم. رمبو و دو کتاب فصلی در دوزخ و اشراق‌ها، لوتره‌آمون و دو بخش کتابش آوازهای مالدورور و شعرها.

اما ضمن یادداشت کردن و ترجمه‌ی تکه‌هایی برای نوشتن مقاله‌ای در پیرامون همین پرسش، درجا و فی‌البداهه به یاد چند متن دیگر افتادم: از جمله کتابی به نام نیچه و سال نو، نوشته‌ی استفان فلوکاری، که اتفاقاً همین ژانویه‌ی امسال منتشر شده. دوم شعری از رُنه شَر به نام ژَکمر و ژولیا و تفسیر خوبی که از آن خوانده بودم.


 

از راست: غلامحسین ساعدی- ادوارد آلبی- رضا براهنی


رضا ملکیان

در میان سطرهای آثار گلشیری همیشه حرف هایی هست برای خواندن و به فکر فرو رفتن. کمتر اثری از او می توان یافت که نچسب و علیل باشد و طعم شیرین قصه شنیدن و داستان خواندن را از ما محروم کند. داستان جبه خانه با همه ی نقد ها و انتقاد هایی که به آن وارد کرده اند، از همین نوع داستانهاست...

ملاقات جیمز جویس و مارسل پروست درسال 1922

ترجمه ی آیدا عطرزاده

 

زمانی که از هنرمندان شهیر گذشته نام می بریم، ناخودآگاه آن ها را  به برجسته ترین آثارشان ارجاع می دهیم--- اورسن ولز را با "همشهری کین"، و اچ جی ولز را با  "جنگ دنیاها" و "ماشین زمان" می شناسیم.  وقتی این دو هنرمند در سال 1940 ملاقات کردند، متوجه شدند که حرف های بسیاری برای گفتن به هم دارند؛ داستان ها و ایده های شان را تبادل کرده و متقابلاً یکدیگر را تحسین کردند.


یکی دیگر از این ملاقات های تاریخی، میان جیمز جویس نویسنده "اولیس"، و مارسل پروست نویسنده

"در جستجوی زمان از دست رفته" رخ داد.